Adaptacja dziecka do przedszkola to czas, kiedy oswaja się ono z nową dla niego sytuacją. Wchodzi w nieznane środowisko – nowe miejsce (przestrzeń, zabawki), nowe, obce osoby dorosłe, z którymi wcześniej nie zostawało, duża grupa nieznanych dzieci (biegających, krzyczących) oraz nowe zasady (dotyczące jedzenia, spania, ubierania się, zachowywania w placówce). Dodatkowo doświadcza rozstania z rodzicami, z którymi przebywało na co dzień. To wszystko może powodować u niego szereg trudności.

Maluch potrzebuje czasu, by przystosować się do zmienionych okoliczności. W tym okresie od rodziców i nauczycieli oczekuje się, że pomogą mu zaaklimatyzować się w środowisku przedszkolnym. Rolą wychowawców jest wspieranie nowych dzieci, by bez większych przeszkód zaadaptowały się do nowych warunków. To od nauczycieli w dużej mierze zależy, czy i jak szybko „nowi” odnajdą się w grupie rówieśniczej.

Różne przyczyny adaptacji – zadania rodziców

Najczęściej dzieci zaczynają uczęszczać do przedszkola od września, gdy cała grupa jest nowa. Zdarzają się jednak sytuacje, kiedy „nowi” dołączają do już istniejącej grupy przedszkolnej na początku roku szkolnego lub w jego trakcie. Różne mogą być tego przyczyny, m.in.:

• przeprowadzka rodziców z dzieckiem i w związku z tym zmiana przedszkola,
• problemy w dotychczasowej placówce i decyzja rodziców o jej zmianie na inną,
• bardzo długa choroba dziecka,
• rozwód rodziców,
• posłanie dziecka do placówki w późniejszym wieku.

W przypadku zmiany placówki na inną ważne jest, by decyzja rodziców o przenosinach była ostateczna. Nie powinni oni mówić dziecku, że być może wróci do starego przedszkola. Wprowadzi to niepotrzebny zamęt w głowie malucha i może spowodować, że z większym trudem będzie się przystosowywał do nowego miejsca. Warto w starym przedszkolu zorganizować pożegnanie dziecka, ze słodkim poczęstunkiem, a koleżanki i koledzy mogą narysować dla niego obrazek. Rodzice powinni dużo rozmawiać z pociechą o nadchodzącej zmianie, o powodach decyzji, o tym, jak teraz będzie wyglądała ich sytuacja. Mogą nawet zaprowadzić dziecko do nowej placówki, by zobaczyło, co to za miejsce. Jeśli to możliwe, dobrze, by maluch nadal widywał dawnych kolegów. Nie będzie się wówczas czuł oderwany od swojego poprzedniego środowiska. Najważniejsze, by szanować jego uczucia. Dziecko prawdopodobnie będzie złe, obrażone, smutne czy płaczliwe, ponieważ musiało zostawić swoich kolegów i ulubionego nauczyciela. Z tego powodu może czuć niechęć do nowego wychowawcy, nowego miejsca i innych dzieci.

Inna jest sytuacja dziecka, które nigdy wcześniej nie chodziło do przedszkola i w wieku czterech czy pięciu lat rozpoczyna edukacyjną przygodę. Może ono obawiać się nowej sytuacji. Będzie musiało się dopiero nauczyć, jak funkcjonować w dużej grupie dzieci, dostosować do rytmu dnia, do nowych osób dorosłych, do zasad panujących w placówce. Rodzice mogą w domu bawić się z maluchem w przedszkole, czytać mu bajki na ten temat, opowiadać o czasach, kiedy sami uczęszczali do takiego miejsca. Dzięki nazwaniu emocji takie historie pomagają zmniejszyć lęk i oswoić się z nową sytuacją.