Opublikowano: czerwiec 2014
Zespół specjalistów – tworzenie i współpraca
Opracował: Adam Krasnosielski, pedagog, psycholog w trakcie doktoratu
Podstawa prawna:
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 414),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2013 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. z 2013 r. poz. 532).
W poprzednich artykułach z zakresu udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolach niepublicznych – Jak krok po kroku opracować IPET? oraz Wielospecjalistyczna ocena poziomu funkcjonowania ucznia w przedszkolu niepublicznym – wyjaśniliśmy, że dla dziecka mającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego (obszar tych potrzeb opisano w tekście pierwszym) opracowuje się wielospecjalistyczną ocenę poziomu funkcjonowania ucznia (WOPFU) oraz stanowiący jej kontynuację indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny (IPET). Nad każdym z tych dokumentów pracuje specjalnie do tego powołany zespół, którego działania zmierzają do wyeliminowania lub zmniejszenia trudności edukacyjno-wychowawczych przedszkolaków. W niniejszym artykule zostaną omówione takie kwestie jak: zasady powołania zespołu specjalistów, współpraca w zespole oraz obszar kompetencji każdego z jego członków.
Oczywiście dyrektor przedszkola niepublicznego nie musi organizować pomocy psychologiczno-pedagogicznej, ale jeśli się na nią zdecyduje, będzie to przykład dobrej praktyki, stanowiący dodatkową oznakę jego troski o rozwój dzieci. Z tego względu pomoc psychologiczno-pedagogiczna, mimo że dobrowolna, znajduje się w ofercie coraz większej liczby placówek niepublicznych, otwartych na trudności swoich podopiecznych. W ich przypadku opisywane zalecenia okażą się bardzo przydatne.
Powołanie zespołu
Przedszkolak, zarówno w domu, jak i w placówce, nieustannie przebywa pod opieką dorosłych. I rodzice, i nauczyciele, a także wszyscy inni pracownicy przedszkola (pedagogiczni, m.in. psycholog, pedagog, dyrektor, oraz niepedagogiczni, np. pomoc nauczyciela) spędzają z nim dużo czasu. Przy okazji codziennych zajęć obserwują je w spontanicznych relacjach z innymi maluchami oraz dorosłymi pracującymi w przedszkolu. Widząc, w jaki sposób postępuje, opiekunowie mogą zauważyć różnego rodzaju zastanawiające czy też odbiegające od normy zachowania. Oczywiście samo dostrzeżenie potencjalnego problemu, z jakim może się zmagać przedszkolak, nie jest jednoznaczne z postawieniem diagnozy. Stanowi natomiast sygnał, który powinien uruchomić działania zmierzające do upewnienia się, czy zaobserwowane objawy rzeczywiście wymagają interwencji i specjalistycznych działań.
Pierwszym krokiem jest zgłoszenie dyrektorowi przedszkola przez opiekuna faktu zaobserwowania u dziecka niepokojących symptomów. Z kolei do zadań dyrektora należy zorganizowanie zespołu specjalistów, którzy podejmą próby zaspokojenia specjalnych potrzeb edukacyjnych przedszkolaka.
