Opublikowano: maj 2014

Style kierowania, czyli kilka słów o powinnościach dyrektora przedszkola niepublicznego

Opracowała: Anna Stróżyk, pedagog, specjalność edukacja elementarna i terapia pedagogiczna, magister zarządzania – rozwój potencjału społecznego, nauczyciel w szkole podstawowej, nauczyciel przedszkolny, terapeuta pedagogiczny, trener grupy edukacyjnej

Bycie dyrektorem jakiejkolwiek placówki oświatowej to duże wyzwanie. Odpowiedzialność wynikająca z pełnionej funkcji często bywa niezauważana bądź niedoceniana. Niemniej od decyzji kadrowych i mądrego zarządzania zarówno sprawami administracyjnymi, finansowymi, jak i personalnymi zależy nie tylko rozwój przedsiębiorstwa, ale także bezpieczeństwo podopiecznych. To właśnie dla nich instytucja ta została utworzona, by jak najlepiej wypełniać funkcje opiekuńcze, dydaktyczne i wychowawcze. Sukces nie będzie jednak możliwy bez współpracy wielu osób, zaangażowanych w wykonywane przez siebie zadania oraz realizację wspólnego celu. Aby spójność ta miała szansę zaistnieć, wydając dorodne owoce, niezbędne jest obranie takiego stylu kierowania placówką, który będzie stanowić kręgosłup podejmowanych działań menedżerskich.

Po pierwsze – najważniejszym zasobem placówki są ludzie

Kierować przedszkolem można na wiele sposobów, warto jednak odpowiedzieć sobie na podstawowe pytanie: Jakim przełożonym pragnę być i jakie cele w prowadzeniu placówki chcę osiągnąć? Ze względu na pełnioną przez przedszkole funkcję społeczną zarządzanie w sposób autokratyczny i bezkompromisowy nie sprzyja jego użyteczności. Kierowanie oparte wyłącznie na władzy i hierarchii może mieć w efekcie bardzo destrukcyjne skutki. Każdy dyrektor powinien zatem nabrać zdrowego dystansu do władzy, którą dysponuje. Zarządzanie placówką nie jest wolne od pokus w tym zakresie. Najczęściej wiążą się one z siłą i chęcią uwzględniania tylko własnych przekonań. Dla wielu osób taka postawa może wydawać się atrakcyjna, warto się jednak jej wyzbyć. To właśnie dyrektor przede wszystkim powinien stanowić wzór zachowań dla pracowników. Nie może być osobą izolującą się i zamkniętą w sztywnych ramach własnych racji i reguł. Tak hermetyczna postawa przyczynia się często do utraty kontroli nad codziennym funkcjonowaniem podwładnych oraz jest źródłem obniżenia zaufania pracowników. Bez uczestnictwa w interpersonalnym wymiarze przedszkolnego życia sama sprawność finansowa i administracyjna osoby zarządzającej – choć niewątpliwie stanowi duży atut – nie obroni się. Schodząc z piedestału, dyrektor ma szansę stanąć twarzą w twarz ze swoimi pracownikami i zachęcić ich do większego oddania sprawom placówki.

Przykład