ZAKTUALIZOWANO: SIERPIEŃ 2018
Rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem z powodu długotrwałej choroby
Podstawa prawna:
- Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta nauczyciela (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 967 ze zm.),
- Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 917 ze zm.),
- Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1368 ze zm.),
- Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.).
Regulacje zawarte w Kodeksie pracy dotyczące zasad rozwiązywania stosunku pracy z powodu długotrwałej choroby pracownika na gruncie prawa oświatowego stosuje się wyłącznie do nauczycieli kontraktowych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę na czas określony. Wynika to z faktu, iż przepisy Karty nauczyciela zawierają w większości własne regulacje określające dopuszczalność oraz zasady rozwiązywania stosunku pracy z długotrwale chorującym nauczycielem. Przepisy w tym zakresie nie są jednak jednoznaczne, a ich stosowanie w praktyce może nastręczać trudności, stąd w każdym przypadku wskazane jest dogłębne rozważenie wszystkich okoliczności.
Rozwiązanie stosunku pracy w przypadku choroby nauczyciela mianowanego
Przepisy KN umożliwiają dyrektorowi szkoły rozwiązanie stosunku pracy nawiązanego na podstawie mianowania także w związku z przedłużającą się niezdolnością nauczyciela do pracy z powodu choroby. Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 2 KN stosunek pracy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie mianowania ulega rozwiązaniu w razie czasowej niezdolności nauczyciela do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres tej niezdolności przekracza 182 dni. Do okresu niezdolności do pracy wlicza się również przypadające w tym czasie przerwy obejmujące dni, w których w szkole, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie odbywają się zajęcia. Oznacza to, że do wskazanego okresu 182 dni należy wliczyć również okresy przerw świątecznych i ferii (zimowych, wakacyjnych).
Zasadniczo chodzi tu o wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, bez względu na rodzaj choroby będącej ich podstawą (art. 9 Ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, dalej jako Ustawa o świadczeniach) – odnosi się to tylko do sytuacji, w których między poszczególnymi okresami niezdolności do pracy nie ma ani jednego dnia przerwy, w którym ubezpieczony był zdolny do pracy, gdyż wówczas inna choroba powoduje rozpoczęcie nowego okresu zasiłkowego. Natomiast w przypadku przerw pomiędzy poszczególnymi okresami niezdolności do pracy do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tylko tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni (art. 9 ust. 2Ustawy o świadczeniach).
Przedłużenie okresu nieobecności w pracy
W szczególnie uzasadnionych wypadkach okres nieobecności w pracy może być przedłużony o kolejne 12 miesięcy i wówczas skutek w postaci rozwiązania stosunku pracy także ulega przesunięciu w czasie, tj. do momentu upływu wydłużonego okresu nieobecności – art. 23 ust. 1 pkt 2 KN. Uzasadnione wypadki obejmują sytuacje, w których nauczyciel:
