Dużo nas, dużo nas do pieczenia chleba – o rozwoju dziecka między drugim a trzecim rokiem życia
Opracowały: Izabela Czaja-Antoszek i Maja Szatkowska, psychologowie dziecięcy, pracują z małymi dziećmi, ich rodzicami oraz kadrą pedagogiczną żłobków i przedszkoli, tworzą i realizują zajęcia dla dzieci oraz warsztaty umiejętności wychowawczych dla rodziców, wspierają placówki edukacyjne, realizując autorskie szkolenia dla dyrektorów, właścicieli oraz kadr pedagogicznych, prowadzą Pracownię Psychologiczną Razem oraz grupę edukacyjną Ideownia
Czuję, biegam i mówię
Okres między drugim a trzecim rokiem życia dziecka najogólniej można nazwać czasem intensywnych przeżyć, olbrzymiej aktywności ruchowej i rozwoju kompetencji językowych. Maluch nadal w sposób gwałtowny przeżywa emocje i uzewnętrznia je, pokazując uczucia całym sobą. Ponadto jest już na tyle sprawny, że chętnie ćwiczy nowe umiejętności, takie jak wspinanie czy chodzenie po schodach. Coraz lepiej też komunikuje się z otoczeniem, przyswaja bowiem nowe słowa, których chętnie używa, gdy chce przekazać własną wolę.
Nie potrafię usiedzieć na miejscu
Dwu- i trzyletnie dzieci są niesamowicie energiczne. Skaczą, biegają i tańczą do utraty tchu. Nie potrafią usiedzieć nieruchomo. Są sprawne ruchowo i manualnie. Lubią zabawy ruchowe, szczególnie te na świeżym powietrzu. Próbują swoich sił w pokonywaniu przeszkód, we wspinaniu się, wchodzeniu po schodach. Uwielbiają spędzać czas na placach zabaw, gdyż dostępne tam sprzęty są dla nich bardzo atrakcyjne.
Potrafią już na dłużej skupić uwagę na nauczycielu i wykonywać jego polecenia. Zwykle też chętnie to robią. Pewnym chwytem utrzymują w ręku łyżkę bądź widelec i samodzielnie jedzą posiłki. Kolorują swoje pierwsze obrazki. Lubią bawić się klockami i bez trudu układają z nich wieże. Potrafią również rzucać piłką tak, by trafić nią do celu. Nie sprawia im problemów układanie dużych puzzli.
Dzieci w wieku dwóch i trzech lat są też coraz bardziej samodzielne. Swobodnie się rozbierają, zazwyczaj potrafią zdjąć czapkę czy skarpetki. Z biegiem czasu uczą się także wkładania elementów garderoby. Ponadto maluchy w tym wieku zaczynają podejmować samodzielne działania z zamiarem osiągnięcia konkretnego celu, np. odpinają zamek kurtki, aby następnie ją zdjąć. Dobrze jest pozwolić im na wykonywanie takich czynności, a nawet zachęcać je do tego, gdyż w ten sposób wspieramy ich samodzielność. Warto przy tym pamiętać o nagradzaniu pochwałami nawet małych sukcesów.
Chwilę przed przedszkolem
Czas między drugim a trzecim rokiem życia to moment, w którym dziecko przygotowuje się do pójścia do przedszkola. Aby mogło sprostać zadaniom, jakie czekają je w nowej placówce, powinno być już na tyle sprawne i samodzielne, by bez większych trudności poradzić sobie w niej bez obecności bliskich mu osób.
W okresie wczesnego dzieciństwa (a więc w drugim i trzecim roku życia) maluch bacznie przygląda się otoczeniu. Dzięki doświadczeniu i obserwacjom intensywnie uczy się wzorów postępowania w różnych sytuacjach, które następnie wciela w życie. Ponieważ coraz lepiej odwzorowuje działania innych osób (rodziców, rodzeństwa, wychowawców), zdobywa też coraz większą samodzielność we własnej aktywności. W ten sposób przez naśladownictwo zyskuje nie tylko takie podstawowe sprawności jak chodzenie czy mówienie, ale również doskonali czynności samoobsługowe – jedzenie, ubieranie się, mycie zębów itp.
