Pomoc psychologiczno-pedagogiczna w przedszkolach niepublicznych

Opublikowano: grudzień 2013

ZAKTUALIZOWANO: MAJ 2014

Opracował: Adam Krasnosielski, pedagog, psycholog w trakcie doktoratu

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572 ze zm.),

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2013 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. z 2013 r. poz. 532),
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 414).

Podstawą prawną świadczenia pomocy psychologiczno-pedagogicznej w niepublicznych przedszkolach jest Ustawa o systemie oświaty. Zapewnia ona o możliwości:

„dostosowania treści, metod i organizacji nauczania do możliwości psychofizycznych uczniów, a także możliwość korzystania z pomocy psychologiczno-pedagogicznej i specjalnych form pracy dydaktycznej” (art. 1 ust. 4),
„pobierania nauki we wszystkich typach szkół przez dzieci (…) niepełnosprawne oraz niedostosowane społecznie, zgodnie z indywidualnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi oraz predyspozycjami” (art. 1 ust. 5),
„opieki nad uczniami niepełnosprawnymi (…)” (art. 1 ust. 5a),
„opieki nad uczniami szczególnie uzdolnionymi (…)” (art. 1 ust. 6).

Poza tym przedszkola niepubliczne mają obowiązek objęcia kształceniem specjalnym dzieci niepełnosprawne i niedostosowane społecznie. Natomiast w przypadku maluchów, których stan zdrowia utrudnia czy też uniemożliwia edukację z rówieśnikami, zaleca się w przedszkolu indywidualne nauczanie (art. 71b ust. 1 i 1a, art. 85a).

Liczbę problemów, jakie dotyczą dzieci mających możliwość skorzystania z pomocy psychologiczno-pedagogicznej, rozszerzono w przepisach precyzujących zapis Ustawy o systemie oświaty. Regulacje prawne z zakresu udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniom przedszkoli publicznych zawarto w Rozporządzeniu w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach. Określenie „publicznych” nie oznacza jednak, że przepisy te nie mogą być zastosowane wobec wychowanków placówek niepublicznych. Zgodnie z Ustawą o systemie oświaty i zawartym w niej art. 5 ust. 1 przedszkola będące częścią systemu oświaty mogą być publiczne i niepubliczne, a te drugie, po spełnieniu określonych warunków, o których mowa w art. 3 ust. 1 i art. 7 ust. 3, mogą uzyskać uprawnienia przedszkola publicznego. Dlatego też ww. Rozporządzenie – w placówkach publicznych obowiązkowe – w przypadku przedszkoli niepublicznych może być wzorem organizacji odpowiednich zapisów w statucie, na mocy którego funkcjonują (zgodnie z art. 84 ust. 1 uso.). W art. 84 ust. 2 określono zawartość statutu przedszkola, który musi określać m.in.:

organy oraz zakres zadań placówki (pkt 3),
organizację placówki (pkt 4),
prawa i obowiązki uczniów (pkt 5).

W związku z tym przepisy zawarte w Rozporządzeniu dotyczącym przedszkoli publicznych mogą stanowić gotowy wzorzec zasad udzielania i organizowania pomocy psychologiczno-pedagogicznej przez przedszkola niepubliczne.

Komu udziela się pomocy psychologiczno-pedagogicznej?

Na mocy ww. Rozporządzenia pomoc psychologiczno-pedagogiczna może być zorganizowana zarówno dla bezpośrednich jej odbiorców, czyli dzieci uczęszczających do przedszkoli, jak i osób związanych z nią w sposób pośredni (rodziców i nauczycieli).

W przypadku pomocy udzielanej uczniom szczególną uwagę zwraca się na rozpoznawanie (zdiagnozowanie) i zaspokajanie ich potrzeb wynikających z aktualnego etapu rozwoju psychofizycznego i edukacyjnego.