ZAKTUALIZOWANO: CZERWIEC 2018

Organizacja pomocy psychologiczno-pedagogicznej – obowiązki dyrektora

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta nauczyciela (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 967),
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. z 2017 r. poz. 1591),
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 lutego 2013 r. w sprawie zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym poradni specjalistycznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 199),
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem społecznym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1578),
• Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2198 ze zm.),
• Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 996 ze zm.).

Dyrektor przedszkola, szkoły bądź placówki oświatowej odpowiada za organizację pomocy psychologiczno-pedagogicznej (§ 4 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej). Należy pamiętać, że korzystanie z tej pomocy jest dobrowolne i bezpłatne (§ 3 ww. Rozporządzenia). Zadania z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej wykonują nauczyciele, wychowawcy i specjaliści, m.in. pedagodzy, psycholodzy, logopedzi, doradcy zawodowi i terapeuci.

Organizacja wspomnianej pomocy odbywa się przy współudziale rodziców ucznia, poradni psychologiczno-pedagogicznej, placówek doskonalenia nauczycieli czy instytucji działających na rzecz dzieci i młodzieży. Pomoc psychologiczno-pedagogiczną może zainicjować m.in. rodzic, uczeń, dyrektor, wychowawca, asystent rodziny, poradnia pedagogiczno-psychologiczna lub inna poradnia specjalistyczna, a nawet asystent edukacji romskiej.

Potrzeba objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną w przedszkolu, szkole i placówce wynika w szczególności:

• z niepełnosprawności,
• z niedostosowania społecznego,
• z zagrożenia niedostosowaniem społecznym,
• z zaburzeń zachowania lub emocji,
• ze szczególnych uzdolnień,
• ze specyficznych trudności w uczeniu się,
• z deficytów kompetencji i zaburzeń sprawności językowych,
• z choroby przewlekłej,
• z sytuacji kryzysowych lub traumatycznych,
• z niepowodzeń edukacyjnych,
• z zaniedbań środowiskowych związanych z sytuacją bytową ucznia i jego rodziny, sposobem spędzania czasu wolnego i kontaktami środowiskowymi,
• z trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego, w tym związanych z wcześniejszym kształceniem za granicą.

Udzielanie pomocy może odbywać się w formie:

• klas terapeutycznych,
• zajęć rozwijających uzdolnienia,
• zajęć rozwijających umiejętności uczenia się,
• zajęć dydaktyczno-wyrównawczych,
• zajęć specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, rozwijających kompetencje emocjonalno-społeczne oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym,
• zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu - w przypadku uczniów szkół podstawowych oraz uczniów szkół ponadpodstawowych,
• zindywidualizowanej ścieżki kształcenia,
• porad i konsultacji,
• warsztatów.

W przedszkolu i placówce pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest udzielana podczas bieżącej pracy z uczniem oraz w formie m.in.:

• zajęć rozwijających uzdolnienia,
• zajęć specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, rozwijających kompetencje emocjonalno-społeczne oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym,
• zindywidualizowanej ścieżki realizacji obowiązkowego rocznego przygotowania przedszkolnego,
• porad i konsultacji.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest również udzielana rodzicom ucznia i nauczycielom w formie porad, konsultacji, warsztatów i szkoleń.