Opublikowano: czerwiec 2013
zaktualizowano: Październik 2014
Ubezpieczenia w żłobkach niepublicznych
Opracowała: Diana Kaczorek, legislator, pracownik administracji publicznej
Podstawa prawna:
- Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.),
- Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 950 ze zm.).
Ryzyko związane z prowadzeniem żłobka niepublicznego
Osoba prowadząca żłobek niepubliczny powinna już na etapie planowania rozpoczęcia działalności ocenić, jakie ryzyko związane jest z jej prowadzeniem. Najczęściej dotyczy ono następujących okoliczności:
- niemożności wywiązania się z postanowień umowy, którą osoba prowadząca żłobek zawiera z rodzicami dziecka,
- szkody wyrządzonej dziecku podczas wykonywania usług opiekuńczych,
- zatrudnienia pracowników, którzy przy wykonywaniu powierzonych im czynności wyrządzają szkodę osobie trzeciej, w tym dziecku powierzonemu ich opiece,
- ryzyka zniszczenia lub kradzieży mienia służącego do wykonywania działalności.
Odpowiedzialność odszkodowawcza
Osoba prowadząca żłobek musi się liczyć z koniecznością poniesienia odpowiedzialności odszkodowawczej w sytuacji zawinionego wyrządzenia szkody (art. 415 Kodeksu cywilnego) czy wyrządzenia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania postanowień umownych (art. 471 k.c.).
W pierwszym przypadku mamy do czynienia z odpowiedzialnością odszkodowawczą, powstającą w związku ze szkodą będącą wynikiem zachowania, które jest negatywnie ocenione przez prawo. W takiej sytuacji mówimy o odpowiedzialności określanej jako deliktowa. Zachowaniem takim może być zarówno działanie, jak i zaniechanie działania, do którego wykonania winny był zobowiązany (np. szkoda wyrządzona dziecku w związku z pozostawieniem go bez opieki).
W drugim przypadku odpowiedzialność odszkodowawcza zachodzi w sytuacji, w której szkoda powstała nie wskutek popełnienia deliktu, lecz wskutek zachowania sprzecznego z tym, do którego dana osoba zobowiązała się w umowie. Mamy wówczas do czynienia z odpowiedzialnością określaną jako kontraktowa. Aby roszczenie odszkodowawcze było możliwe do zasądzenia, niezbędne jest wykazanie, że wskutek wystąpienia jednego z określonych powyżej zdarzeń wystąpiła szkoda majątkowa. Ponadto niezbędne jest zaistnienie jeszcze dwóch kolejnych przesłanek: związku przyczynowego między niedozwolonym zachowaniem a powstałą szkodą oraz winy sprawcy tego zachowania. Winę różnicuje się na umyślną i nieumyślną. Przy winie umyślnej sprawca ma świadomość szkodliwego skutku swego zachowania, przewiduje jego nastąpienie i celowo do niego zmierza lub na jego wystąpienie się godzi. Przy winie nieumyślnej sprawca wprawdzie przewiduje możliwość wystąpienia szkodliwego skutku, lecz bezpodstawnie przypuszcza, że go uniknie, albo nie przewiduje możliwości nastąpienia tych skutków, choć powinien i mógłby je przewidzieć.
Przykład
