Scenariusz uroczystości szkolnej z okazji Narodowego Święta Niepodległości

Przewodniczący szkoły
Spotykamy się dzisiaj na apelu z okazji rocznicy odzyskania niepodległości przez Polskę. Za chwilę odśpiewamy hymn państwowy. Przypominam, że należy stać na baczność, zachować powagę i spokój. Oddając szacunek symbolom narodowym, oddajemy go wszystkim Polakom, którzy odeszli i tym, którzy żyją obecnie.

Komenda: Baczność! Do hymnu!
Chór – Mazurek Dąbrowskiego
Przewodniczący szkoły:
- Po hymnie! Baczność! Sztandar szkoły… wyprowadzić! (werble, wyprowadzenie sztandaru).
Spocznij!

Scenka - rozbiory Polski
(Troje uczniów nad szkicem mapy z cyrklami; pierwszy reprezentuje Prusy, drugi Rosję, trzeci Austrię, wykreślają na mapie granice zaborów, następnie rozcinają ją i każdy zabiera swój „kawałek Polski”). Scenie towarzyszy groźna, przejmująca muzyka.

Narrator:
Tak rozpoczęła się tragedia naszego narodu. Trzej sąsiedzi: Rosja, Prusy i Austria zawarły między sobą sojusz i dokonały rozbiorów Polski. Było to w 1772, 1793 i 1795 roku. Podejmowano próby ratowania ojczyzny, ale silne wojska państw zaborczych skutecznie te próby udaremniały. Polska przestała istnieć na mapach świata. Przez półtora wieku kilka pokoleń Polaków dążyło do odzyskania utraconej na skutek zaborów niepodległości. Krwawe sceny toczyły się po wszystkich stronach ziemi naszej i po obcych krajach.

Dziecko 1
Seweryn Goszczyński, "Wyjście z Polski"

Wysoko pod niebem żurawie leciały,
Wysoko leciały, a lecąc śpiewały.
Polami lasami, wojacy szli w tłumach,
Bez pieśni, bez grania w milczących szli dumach

Ich dumy posępne, ich lica w kurzawie.
„A dokąd wojacy? – pytają żurawie –
Wasz pochód jak pogrzeb, choć bronią błyskacie,
Choć broń wam przygrywa, wy w oczach łzy macie.

Choć broń nam przygrywa, nam śpiewać niesporo,
Bo Niemcy dziś jeszcze, dziś ją nam zabiorą.
My z dłońmi gołymi pójdziemy w świat dalej
I chleba u obcych będziemy żebrali
Gorzkiego, drogiego – i droższej ojczyzny
Będziemy żebrali za sławę i blizny.

Zalećcie po drodze do naszej rodziny.
Na skrzydła, na szybkie, żołnierskie łzy weźcie
I matkom i żonom, i siostrom je nieście:
Niech matki wymodlą, wypłaczą niech żony,
By Bóg dał nam rychło powrócić w te strony.
Napoi was Wisła, krwią naszą opita
Nakarmi was rola trupami okryta.