Jak pomóc dziecku w zaadaptowaniu się do przedszkola?

Wszystkie badania psychologiczne wskazują, że trzyletnie dziecko jest już gotowe do dłuższego przebywania poza domem i pod opieką osób trzecich. Nie zmienia to faktu, iż jest to ogromne przeżycie zarówno dla dziecka, jak i jego rodziców. Podczas pierwszych tygodni uczęszczania do przedszkola niemal każde dziecko rozpaczliwie broni się przed pozostaniem wśród obcych dla niego osób. Nie pomagają wówczas ani zapewnienia rodziców, że szybko po nie wrócą, ani przekonywanie, że będzie tu miało dużo nowych kolegów i zabawek. W skrajnych przypadkach rozpacz ta może doprowadzić do nieuzasadnionych wybuchów płaczu, utraty apetytu i kłopotów z zasypianiem. Gdyby objawy te utrzymywały się przez dłuższy czas, należy zrezygnować z posyłania dziecka do przedszkola. Nie oznacza to jednak, że podobne kłopoty nie powtórzą się w wieku starszym, kiedy dziecko będzie musiało rozpocząć naukę w zerówce.

Do tej pory przeprowadzono wiele badań nad adaptacją dzieci do przedszkola. Oto ich wyniki:

Nie ma wyraźnego związku między wiekiem dziecka a jego przystosowaniem się do przedszkola. Nie jest istotne, w jakim wieku dziecko po raz pierwszy przekracza próg przedszkola. Podobne dramaty może przeżywać siedmiolatek rozpoczynający naukę w szkole. Należy mieć jednak na uwadze, że środowisko szkolne jest znacznie mniej przyjazne dziecku niż przedszkole.

Dziewczynki lepiej przystosowują się do przedszkola niż chłopcy. U chłopców częściej też występują poważne zaburzenia związane z lękiem przed nową sytuacją, np. w postaci nocnego moczenia.

Istnieje związek między adaptacją do przedszkola a dotychczasowym przebiegiem rozwoju dziecka. Jeśli dotychczasowy rozwój dziecka przebiegał normalnie, prawdopodobieństwo wystąpienia wspomnianych trudności jest znacznie mniejsze.

Nie ma związku między rozwojem umysłowym dziecka a jego przystosowaniem do przedszkola