Przedszkole jak dom

Motto to powinno przyświecać szczególnie tym, którzy na co dzień pracują z dziećmi w wieku przedszkolnym. Zjednanie dziecka sobie, a nieurażenie go, jest ogromnym wyzwaniem dla nauczyciela.

Mówi się, że przedszkole jest drugim domem dla dzieci, gdyż spędzają w nim większą część dnia. Jak każdy dom zapewnia dzieciom poczucie bezpieczeństwa i miłości, tak i przedszkole powinno o to zadbać. Bardzo ważną rolę odgrywa tutaj postawa nauczyciela. Szczególnie ważne jest to w grupach młodszych, w których rozłąka z rodzicami na osiem lub dziewięć godzin jest dla dziecka ogromnym przeżyciem. Czy będzie to przeżycie przykre czy miłe, zależeć będzie od kultury osobistej i stosunku nauczyciela do dziecka. Kontakty indywidualne z dziećmi powinny stanowić naczelną zasadę w pracy nauczyciela wychowania przedszkolnego. Wynika to przede wszystkim z dwóch czynników:

• każde dziecko jest indywidualnością
• konieczne jest poznanie każdego dziecka w celu właściwego kierowania jego rozwojem, zaspokajania jego potrzeb psychicznych i społecznych.

Każde dziecko, będąc indywidualnością, oczekuje od nauczyciela czegoś innego: nieśmiałe czeka na dodanie mu odwagi, niezdarne na pomoc, lubiące samotność pragnie spokojnego miejsca do zabawy, nieumiejące podjąć decyzji prosi o radę. Wrażliwe na krzywdę łatwo się wzruszają, uparte pragną postawić na swoim, zbyt rozmowne nie pozwalają wypowiedzieć się innym. Te nieliczne przykłady różnic między dziećmi wskazują na trudności w wychowaniu ich grupy. Oczywiście można je przezwyciężyć, znając psychikę dziecka i warunki jego rozwoju.