Zabawy i zajęcia dla dzieci nadruchliwych

Opracowała: Anna Stróżyk, pedagog, spec. edukacja elementarna i terapia pedagogiczna, mgr zarządzania – rozwój potencjału społecznego, nauczyciel przedszkolny, wspomagający, edukacji wczesnoszkolnej w szkole podstawowej, trener grupy edukacyjnej

Ruch od zawsze jest kojarzony z dziecięcą aktywnością. To wskaźnik intensywności poznawczego odkrywania świata przez każdego początkującego przedszkolaka. Mimo to nierzadko wywołuje u wychowawców, a przede wszystkim u rodziców, obawę przed odstępstwem od normy rozwojowej. Opiekunowie, w trosce o dobro podopiecznego, często ulegają modom, które łącząc ruchliwość dziecka z syndromem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), przekształcają rozwojową potrzebę ruchu w zaburzenie. Warto zatem wrócić do podstaw kształtowania się umiejętności poznawczych każdego aktywnego przedszkolaka, uznających ruch dziecka za niezbędny czynnik osiągania jego form wyższych, np. bezruchu. Paradoksalnie ruch uczy i przysposabia do późniejszych umiejętności zachowania spokoju i skupienia uwagi na wykonywanych działaniach, które pomagają osiągnąć sukces na kolejnych etapach edukacyjnych.

Obalamy mity

Ruchliwość dziecka świadczy o ADHD ß FAŁSZ

Nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi to zaburzenie złożone z wielu współwystępujących wskaźników. Należą do nich:

nadruchliwość – nadmierna aktywność ruchowa dziecka w stosunku do dzieci w tym samym wieku i na tym samym poziomie rozwojowym,
impulsywność – nieumiejętność „czekania”; chęć działania u dziecka jest tak silna, że podejmuje je od razu po jej wystąpieniu, zazwyczaj pod wpływem impulsu,
zaburzenia uwagi – zintensyfikowane rozpraszanie się, występujące we wszystkich sferach funkcjonowania dziecka, możliwe do zauważenia nawet przy bodźcach o małym natężeniu.

Jeśli u dziecka zauważamy tylko jeden z wyżej wymienionych syndromów, nie można stwierdzić ADHD. Warto obserwować przedszkolaka bądź zwrócić się do specjalisty, by odkryć źródło trudności i w obiektywny sposób ocenić ruchliwość malucha jako naturalną lub nienaturalną.

2. Jeśli dziecko nie skupia się na proponowanym przez nas zadaniu, a koncentruje się na innych działaniach, które potrafią je całkowicie zaabsorbować, to znak, że występuje u niego deficyt uwagi ß FAŁSZ