OPUBLIKOWANO: PAŹDZIERNIK 2012
ZAKTUALIZOWANO: 12 KWIETNIA 2017
Usprawiedliwianie nieobecności uczniów na obowiązkowych zajęciach szkolnych
Podstawa prawna:
- Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1943 ze zm.),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół (Dz.U. z 2001 r. Nr 61 poz. 624 ze zm.),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 marca 2017 r. w sprawie szczegółowej organizacji publicznych szkół i publicznych przedszkoli (Dz.U. z 2017 r. poz. 649),
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 czerwca 2015 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych (Dz.U. z 2015 r. poz. 843 ze zm.),
- Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 599 ze zm.).
Obowiązek nauki
W Polsce obowiązuje nie tylko prawo do nauki, ale także jej obowiązek, który trwa do osiągnięcia przez ucznia pełnoletności, zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o systemie oświaty. Podstawowym obowiązkiem ucznia jest udział w obowiązkowych zajęciach organizowanych przez szkołę. Wszelkie nieobecności na tych zajęciach muszą być usprawiedliwiane. W myśl art. 18 ust. 1 pkt 2 uso. rodzice dziecka podlegającego obowiązkowi szkolnemu są zobowiązani do zapewnienia regularnego uczęszczania dziecka na zajęcia szkolne. Niewywiązywanie się z tych obowiązków grozi poważnymi konsekwencjami dla ucznia oraz jego rodziców lub opiekunów prawnych.
Przez niespełnienie obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki należy rozumieć nieusprawiedliwioną nieobecność w okresie jednego miesiąca na co najmniej połowie obowiązkowych zajęć. Jeśli dojdzie do takiej sytuacji, konsekwencje poniesie zarówno uczeń, jak i jego rodzice.
Zgodnie z art. 20 uso. niespełnianie obowiązku szkolnego lub obowiązku nauki podlega egzekucji w trybie przepisów Ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Na podstawie art. 120 § 2 ww. Ustawy na ustawowego przedstawiciela dziecka, które nie wywiązuje się z obowiązku szkolnego lub nauki, może być nałożona grzywna w celu przymuszenia do spełniania ciążącego na nim obowiązku. Grzywna może być nakładana wielokrotnie, z tego samego tytułu, w tej samej lub wyższej kwocie – aż do osiągnięcia pożądanego skutku. Zgodnie z art. 121 § 2 i 3 ww. Ustawy jednorazowo grzywna nie może przekroczyć kwoty 10 000 zł, a łączna kwota grzywien – 50 000 zł.
Drugą poważną konsekwencją przekroczenia 50 proc. nieobecności na zajęciach jest nieuzyskanie przez ucznia klasyfikacji rocznej. Zgodnie z art. 44k uso. uczeń może nie być klasyfikowany z jednego, kilku albo wszystkich zajęć edukacyjnych, jeżeli brak jest podstaw do ustalenia śródrocznej lub rocznej (semestralnej) oceny klasyfikacyjnej z powodu nieobecności ucznia na zajęciach edukacyjnych, przekraczającej połowę czasu przeznaczonego na te zajęcia w szkolnym planie nauczania. Jeśli nieobecności ucznia zostaną usprawiedliwione, może on zdawać egzamin lub egzaminy klasyfikacyjne. W trudniejszej sytuacji jest uczeń, którego nieobecności nie są usprawiedliwione. On lub jego rodzice mają prawo złożyć wniosek o umożliwienie przystąpienia do egzaminów klasyfikacyjnych, ale decyduje o tym rada pedagogiczna, która może wyrazić zgodę na egzamin lub egzaminy, ale nie musi. Jeśli decyzja będzie odmowna – uczeń nie uzyskuje promocji do klasy programowo wyższej lub nie kończy szkoły.
Zasady usprawiedliwiania nieobecności
Żaden przepis prawa oświatowego nie zawiera szczegółowych regulacji dotyczących zasad związanych z usprawiedliwianiem nieobecności uczniów na obowiązkowych zajęciach szkolnych. Zgodnie z art. 60 ust. 1 pkt 7 uso. to statut szkoły jest dokumentem, który powinien określać m.in. prawa i obowiązki uczniów, a więc także prawo do usprawiedliwiania absencji i obowiązki z tym związane. W Rozporządzeniu w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół
