OPUBLIKOWANO: SIERPIEŃ 2012
ZAKTUALIZOWANO: 30 CZERWCA 2017
Procedura powoływania szkolnych kół zainteresowań
Podstawa prawna:
- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 19 grudnia 2001 r. w sprawie warunków i trybu udzielania zezwoleń na indywidualny program lub tok nauki oraz organizacji indywidualnego programu lub toku nauki (Dz.U. z 2002 r. Nr 3 poz. 28),
- Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta nauczyciela (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1379 ze zm.).
Z całą pewnością zrozumiałe jest powoływanie w szkołach kół zainteresowań. Klasy są zwykle kilkudziesięcioosobowe, złożone z dzieci o różnych potrzebach, zdolnościach, zainteresowaniach. Każdy nauczyciel zobowiązany jest przede wszystkim do realizacji materiału wynikającego z podstawy programowej, przygotowania uczniów do zdania egzaminów zewnętrznych oraz kontynuowania nauki na wyższym szczeblu edukacyjnym. Jednak w dążeniach tych łatwo zagubić lub nie dostrzec talentów, uzdolnień i pasji, jakie mają niektórzy uczniowie. Dlatego w procesie realizacji materiału każdy nauczycieli powinien część swojej uwagi skupiać na wyłanianiu dzieci uzdolnionych, zainteresowanych poszerzaniem wiedzy w przedmiotach, które lubią i w których mogą osiągnąć sukces.
Zadaniem nauczycieli jest zauważenie uczniów uzdolnionych i wykorzystanie ich potencjału. Aby rozpoznać takich uczniów, należy zwracać uwagę na ich zachowanie na lekcjach, sposób przyswajania wiedzy i efekty. Uczeń zdolny to uczeń wykazujący ponadprzeciętny poziom rozwoju umysłowego, połączony z ciekawością poznawczą i wysokim poziomem motywacji, przejawiającym się w samodzielnym i konsekwentnym poszukiwaniu odpowiedzi na stawiane przez siebie pytania. Dzieci takie uczą się szybciej, nie pamięciowo, lecz poprzez rozumienie, poszukiwanie związków przyczynowo-skutkowych, odkrywanie zależności, często sięgają po dodatkowe informacje, samodzielnie poszukują różnych źródeł wiedzy.
Ucznia zdolnego i wybitnie uzdolnionego rozpoznajemy po jego dociekliwości, samodzielności myślenia, zadawaniu dużej liczby pytań, zgłaszaniu własnych pomysłów, uwag, prezentowaniu własnych poglądów. Zazwyczaj wyróżniają się oni także niezwykłą wyobraźnią, mają różnorodne zainteresowania, a trudne zadania i cele do realizacji nie zniechęcają ich, lecz mobilizują do pracy i dają satysfakcję. Należy też pamiętać, że nierzadko są to dzieci, które w opinii niektórych nauczycieli niewłaściwie zachowują się na lekcji. Trzeba wówczas sprawdzić, czy brak skupienia na lekcji nie wynika z tego, że uczeń wie więcej, niż mówi nauczyciel, i po prostu się nudzi.
Poza rodzicami/opiekunami dziecka to nauczyciel ma zwykle największe szanse na zauważenie nieprzeciętnych zdolności ucznia. Jeśli nauczyciel, który stwierdza takie zdolności u ucznia na podstawie jego wyników nauczania, sukcesów w konkursach i zachowaniu na lekcjach, chciałby dokonać potwierdzenia swoich obserwacji, może skorzystać z gotowych zestawów do rozpoznawania zdolności naukowych autorstwa G. Lewisa, zalecanych do badania uczniów, którzy od dawna uzyskują doskonałe wyniki w jednej lub kilku dziedzinach wiedzy. Istnieją także narzędzia do badania zdolności językowych i talentu twórczego, testy na badanie ilorazu inteligencji.
Dla dzieci uzdolnionych szkoła powinna znaleźć najskuteczniejszą formę pracy na zajęciach lekcyjnych i pozalekcyjnych, możliwą do zastosowania w warunkach funkcjonowania danej placówki. System oświaty obowiązujący w Polsce daje takie możliwości. Na podstawie
