Wymuszenia i kradzieże w szkole

Jak wykazują badania – wśród młodzieży w późnym okresie dojrzewania występuje największe nasilenie kradzieży i przestępstw przeciwko mieniu. Głównym czynnikiem, zapowiadającym utrwalenie zachowań przestępczych, jest podjęcie ich w młodym wieku. W przypadku tego typu zachowań przeważają chłopcy (3 do 10 razy), chociaż dziewczęta nierzadko dorównują im pod względem kradzieży w sklepach.

Podłoże łamania prawa przez uczniów

Łamaniu prawa – w tym kradzieżom i wymuszeniom – towarzyszą różne czynniki. Związek z przestępczością ma na przykład wielkość rodziny, szczególnie w przypadku rodzin o niższym statusie społeczno – ekonomicznym. Przestępczości sprzyjają też niskie dochody rodziny i uprzednia karalność rodziców lub rodzeństwa. Czynnikiem niewątpliwie zwiększającym ryzyko wystąpienia przestępczych zachowań u dzieci jest też brak nadzoru opiekunów i dorastanie w rodzinach rozbitych.

Młodociani sprawcy wychowują się często w domach, gdzie dominuje atmosfera konfliktów i wrogości. Brak tam zwykle ustalonych zasad współżycia domowego i zwracania uwagi na zachowanie i uczucia dziecka. W rodzinach tych kary nie są stosowane konsekwentnie, a pochwały – o ile w ogóle występują – są przypadkowe. Brak umiejętności radzenia sobie z kryzysami i problemami rodzinnymi prowadzi do narastania napięcia i konfliktów.

Około 90% młodocianych, popełniających kolejne wykroczenie, w okresie środkowego dzieciństwa przejawia cechy antyspołeczne (w zakresie kwalifikującym do grupy zaburzeń zachowania). Mitem jest pogląd, że większość osób z tej grupy nie budzi zastrzeżeń początkowo, zaś powodem problemów jest niespodziewane „wpadnięcie w złe towarzystwo”. Z drugiej strony - większość młodych osób, które jednorazowo były na bakier z prawem, nie przejawiała wcześniej istotnych odchyleń i często ich zachowania stanowią część fazy, przez którą często przechodzą nastolatki.

Istnieje dość silny związek między niskim poziomem inteligencji a nasileniem przestępczości. Wiąże się to z niedostatecznym wykształceniem, niską samooceną, frustracją; niski iloraz inteligencji może być też przejawem innych niekorzystnych cech biologicznych lub uwarunkowań społecznych. Związek między niskim ilorazem inteligencji a zaburzeniami zachowania opisuje się już u trzylatków.