Obowiązki dyrektora przedszkola wynikające z nowej Ustawy o systemie informacji oświatowej

OPUBLIKOWANO: CZERWIEC 2012

Opracował: Michał Łyszczarz, prawnik, współautor komentarza do Ustawy o systemie oświaty

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r. o systemie informacji oświatowej (Dz.U. z 2011 r. Nr 139 poz. 814 ze zm.),
Ustawa z dnia 19 lutego 2004 r. o systemie informacji oświatowej (Dz.U. z 2004 r. Nr 49 poz. 463 ze zm.) – nieobowiązująca,
Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572 ze zm.),
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (t.j. Dz.U. z 2002 r. Nr 101 poz. 926 ze zm.),
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. K odeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 ze zm.),
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 kwietnia 2012 r. w sprawie procedury weryfikacji dostępu do bazy danych systemu informacji oświatowej (Dz.U. z 2012 r. poz. 466).

Z chwilą, gdy zaczęła obowiązywać Ustawa o systemie informacji oświatowej z 2004 r., pojawiła się konieczność gromadzenia danych w systemie informacji oświatowej. Postęp techniczny, jaki dokonał się od tego czasu, był przyczyną przyjęcia 15 kwietnia 2011 r. nowej Ustawy o systemie informacji oświatowej, która weszła w życie 30 kwietnia 2012 r. Tak długi okres vacatio legis, czyli czasu upływającego pomiędzy podjęciem a wejściem w życie Ustawy, był spowodowany na tyle istotnymi zmianami w stosunku do uprzednio obowiązującej Ustawy, że niezbędne stało się zapewnienie podmiotom wykonującym zadania określone w nowej Ustawie odpowiedniej ilości czasu na zapoznanie się z wynikającymi z niej obowiązkami.

Uzasadnienie nowej Ustawy wskazuje, że dotychczasowe regulacje prawne określające organizację i zasady działania SIO utrudniały skuteczne kontrolowanie kompletności zbieranych danych. System nie był wyposażony w efektywne narzędzia sprawdzania, czy wszystkie szkoły i placówki oświatowe dostarczyły do SIO zestawienia zbiorcze. W praktyce nie można więc było stwierdzić, czy szkoła lub placówka oświatowa nie przekazała zestawienia zbiorczego, ponieważ została zlikwidowana, czy też po prostu nie wywiązała się z nałożonych na nią obowiązków związanych z funkcjonowaniem SIO.

Typy baz danych SIO

Nowa Ustawa o systemie informacji oświatowej przewiduje dwa rodzaje baz danych – centralny zbiór danych (baza danych SIO), prowadzony przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania, oraz lokalne bazy danych SIO. Z punktu widzenia dyrektora przedszkola głównym zainteresowaniem objąć należy strukturę danych zawartych w lokalnych bazach danych SIO, z uwagi na treść art. 6 ust. 2 nowej Ustawy, zgodnie z którym administratorem lokalnej bazy danych SIO jest kierownik podmiotu prowadzącego lokalną bazę danych SIO, czyli w tym wypadku dyrektor przedszkola.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że w myśl art. 5 ust. 1 Ustawy o systemie informacji oświatowej lokalnymi bazami danych SIO są lokalne zbiory danych tworzone i prowadzone w celu przekazywania informacji do bazy danych SIO, pozyskiwania danych z tej bazy oraz pozyskiwania za pośrednictwem bazy danych SIO informacji ze zbioru danych osobowych PESEL. W skład lokalnych baz danych SIO wchodzą:

zbiór danych o szkole lub placówce oświatowej – w przypadku lokalnej bazy danych SIO prowadzonej przez szkołę i placówkę oświatową,
zbiór danych o innej jednostce wykonującej zadania z zakresu oświaty – w przypadku lokalnej bazy danych SIO prowadzonej przez inną jednostkę wykonującą zadania z zakresu oświaty,
zbiory danych o uczniach – w przypadku lokalnej bazy danych SIO prowadzonej przez podmiot zobowiązany do przekazywania danych uczniów do bazy danych SIO oraz podmiot uprawniony do pozyskiwania danych uczniów z bazy danych SIO i danych uczniów ze zbioru PESEL za pośrednictwem bazy danych SIO,