Motywowanie uczniów do nauki

Motywacja do nauki – w początkowym okresie nauki szkolnej jest zewnętrzne, charakteru wewnętrznego nabiera u osób w okresie adolescencji. Wg Brophy’ego motywację dzieli się na motywację osiągnięć i motywację uniknięcia porażki. Nagroda i kara pobudzają motywację, jeśli są zapowiedziane. Zależnie od oczekiwań (sukcesu lub porażki) zaangażowanie w wykonanie zadania jest różne: wysiłek i wytrwałość ucznia są większe, jeśli widać stałą zależność między wkładem pracy a osiąganym poziomem kompetencji oraz jeśli uczeń wierzy, że może kontrolować wyniki i osiągnąć odpowiedni rezultat poprzez własne działanie. Dzięki poczuciu własnej skuteczności, które jest elementem samooceny, uczeń nabiera pewności siebie i chętnie podejmuje się wykonywania działań, pracuje wytrwale i nie poddaje się, gdy pojawią się trudności. Chwilowe niepowodzenia nie osłabiają motywacji, przypisywane są zwykle brakowi stosownej wiedzy, źle dobranej strategii działania lub niedostatecznie wytężonej pracy.

Przyczyny obniżenia poziomu motywacji:

• niesprzyjająca nauce atmosfera w klasie (np. moda na nieuczenie się) lub ogólna niska motywacja grupy,
• konflikt z klasą lub nauczycielem,
• niewłaściwa organizacja pracy (nieumiejętne planowanie działań),
• źle ustawiony proces dydaktyczny (nieodpowiednie metody nauczania),
• niewystarczające umiejętności potrzebne do pogłębiania wiedzy (nieadekwatne strategie uczenia się),