O dysleksji w pigułce

DYSLEKSJA ROZWOJOWA - to specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Spowodowane są zaburzeniami niektórych funkcji poznawczych, motorycznych i ich integracji, uwarunkowanymi nieprawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego.

TERMINOLOGIA Najczęściej stosuje się termin "dysleksja rozwojowa" dla określenia syndromu specyficznych trudności w uczeniu się czytania i pisania. Termin „rozwojowa” wskazuje na fakt wczesnych uwarunkowań tych trudności, trwających od urodzenia, a nie nabytych w późniejszym okresie życia.

Zarówno w praktyce, jak i literaturze używa się terminu dysleksja w szerszym znaczeniu – dla wszystkich zaburzeń łącznie. Jednak dla wskazania rodzaju trudności stosuje się trzy pojęcia: dysleksja, dysgrafia i dysortografia.

DYSLEKSJA - specyficzne trudności w czytaniu;

DYSORTOGRAFIA - specyficzne trudności w pisaniu przejawiające się popełnianiem różnego rodzaju błędów (w tym błędy ortograficzne);

DYSGRAFIA - niski poziom graficzny pisma.

PRZYCZYNY
Zaburzenia funkcji percepcyjno-motorycznych (analizy i syntezy wzrokowej i słuchowej, motoryki) i ich współdziałania (integracji percepcyjno-motorycznej), funkcji językowych, pamięci (wzrokowej, słuchowej, ruchowej), lateralizacji czyli przewagi stronnej ciała, orientacji w schemacie ciała, kierunkach i przestrzeni.

ETIOLOGIA
Wymienia się kilka kategorii czynników sprawczych:

- minimalne uszkodzenia centralnego układu nerwowego z okresu ciąży i porodu o nieprawidłowym przebiegu lub nabyte w pierwszych miesiącach życia,
- dziedziczność,
- opóźnienia w dojrzewaniu centralnego układu nerwowego,
- zaburzenia hormonalne w okresie rozwoju płodowego.

Niektórzy autorzy wymieniają tu również brak wyćwiczenia funkcji poznawczych i ruchowych zaangażowanych w proces czytania i pisania w odpowiednim okresie życia, inni czynniki psychogenne i zaburzenia sfery emocjonalnej. Pewne jest, że duży wpływ na narastanie i pogłębianie się trudności ma zaniedbanie środowiskowe.

CZĘSTOŚĆ WYSTĘPOWANIA