Opublikowano: styczeń 2013

Organizacja zajęć dodatkowych w przedszkolu niepublicznym – regulacje prawne

Opracował: Patryk Kuzior, prawnik

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572 ze zm.),
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2012 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz.U. z 2012 r. poz. 977),
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 czerwca 2012 r. w sprawie dopuszczania do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania do użytku szkolnego podręczników (Dz.U. z 2012 r. poz. 752),
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 maja 2001 r. w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół (Dz.U. z 2001 r. Nr 61 poz. 624 ze zm.),
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 listopada 2001 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki krajoznawstwa i turystyki (Dz.U. z 2001 r. Nr 135 poz. 1516),
• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz.U. z 2003 r. Nr 6 poz. 69 ze zm.).

Jeszcze do niedawna ogromny deficyt dostępnych miejsc w przedszkolach publicznych powodował, że rynek usług opiekuńczo-wychowawczych adresowanych do dzieci w wieku przedszkolnym był otwarty dla kolejnych podmiotów niepublicznych oferujących usługi o charakterze komercyjnym. Stopniowe upowszechnianie wychowania przedszkolnego sprawia jednak, że dla rodziców wybierających placówkę coraz częściej ma znaczenie nie tylko jej bliskość i koszt powierzenia jej swoich pociech, ale także jakość świadczonych usług oraz bogactwo oferty. Nic więc dziwnego, że pewnym już standardem stało się proponowanie przez przedszkola szeregu zajęć wykraczających poza ministerialny program minimum, przy czym często zajęcia te traktowane są – zwłaszcza przez kierujących placówkami niepublicznymi – jako coś, co ma stanowić o marce danego przedszkola i wyróżniać je na tle konkurencji.

Kreatywność jest oczywiście cechą bardzo pożądaną w każdej działalności, ale nie mniej ważne jest także prowadzenie jej zgodnie z obowiązującymi przepisami. Aby zatem uniknąć zastrzeżeń ze strony organów nadzoru pedagogicznego, warto mieć na uwadze regulacje dotyczące tej właśnie materii.

Pojęcie zajęć dodatkowych

Mogłoby się wydawać, że rozumienie tego terminu jest oczywiste, jednak – jak zostanie zaraz wykazane – należy poczynić kilka uwag wyjaśniających.

Ustawa o systemie oświaty, definiując w art. 6 przedszkole publiczne, stwierdza, że realizuje ono programy wychowania przedszkolnego uwzględniające podstawę programową wychowania przedszkolnego. W żadnym natomiast przepisie nie znajdziemy ani definicji przedszkola niepublicznego, ani też wyraźnego stwierdzenia, że obowiązek realizacji podstawy programowej dotyczy także przedszkoli niepublicznych. Tymczasem przedszkole, niezależnie od tego, jaki posiada status, ma przecież przygotować dziecko do kształcenia w szkole podstawowej, która – ponieważ może funkcjonować tylko jako publiczna albo niepubliczna z uprawnieniami szkoły publicznej – z założenia realizuje obowiązującą podstawę programową. Skoro więc ustawodawca zakłada pewną logiczną ciągłość programów kształcenia, należy przyjąć, że przedszkole niepubliczne także powinno realizować podstawę programową, ustaloną Rozporządzeniem w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół.