OPUBLIKOWANO: STYCZEŃ 2012

ZAKTUALIZOWANO: LUTY 2014

Zmiany statusu nauczycieli placówek opiekuńczo-wychowawczych i ośrodków adopcyjno-opiekuńczych

Opracował: Michał Łyszczarz, prawnik, współautor komentarza do Ustawy o systemie oświaty

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 135),
• Ustawa z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2003 r. Nr 137 poz. 1304),
• Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz.U. z 2008 r. Nr 223 poz. 1458 ze zm.),
• Ustawa z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 182 ze zm.),
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1050 ze zm.).

1 stycznia 2012 r. weszła w życie Ustawa o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Zgodnie z uzasadnieniem do projektu tej Ustawy w sposób kompleksowy reguluje ona problematykę wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej nad dzieckiem, w tym: działania profilaktyczne skierowane do rodzin zagrożonych dysfunkcją lub przeżywających trudności, zbudowanie mechanizmów pracy z rodziną dziecka, organizację systemu pieczy zastępczej oraz problematykę usamodzielnienia pełnoletnich wychowanków pieczy zastępczej, przy czym regulacje te są zgodne z trendami europejskimi i dostosowane do zaleceń UE. Głównymi kierunkami rozwiązań przyjętych w Ustawie są:

• położenie szczególnego nacisku na utrzymanie dzieci w ich naturalnym środowisku, a więc w rodzinie dziecka. Ustawa zakłada wzmocnienie działań profilaktycznych i doskonalenie metod pracy z rodziną na rzecz pozostawienia w niej dziecka lub powrotu do niej dziecka. Zakłada się wprowadzenie różnorodnych form środowiskowej pomocy rodzinom dysfunkcyjnym,
• wprowadzenie i wzmocnienie, w ramach profilaktyki, działań asystentów rodziny, których zadaniem będzie prowadzenie systematycznej, bezpośredniej pracy z rodziną mającą trudności w prawidłowym funkcjonowaniu,
• doskonalenie i rozwój współpracy między przedstawicielami instytucji (m.in. szkoły, policji, służby zdrowia, pomocy społecznej, sądów), które mają kontakt z dzieckiem i jego rodziną, w celu wspomagania rodziny w działaniach na rzecz poprawy jej sytuacji,
• zapewnienie osobom sprawującym funkcję rodziny zastępczej lub osobom prowadzącym rodzinny dom dziecka odpowiedniego wsparcia zarówno merytorycznego, jak i finansowego oraz zapewnienie rozwoju i stabilizacji zawodowej (rodziny zastępcze zawodowe, rodzinne domy dziecka), m.in. przez zabezpieczenie prawa do przerwy w wykonywaniu obowiązków, zaliczenie czasu sprawowania funkcji rodziny zastępczej zawodowej i prowadzenia rodzinnego domu dziecka do okresu, od którego zależą uprawnienia pracownicze,
• dalszy rozwój rodzinnych domów dziecka, jednak odmiennie niż w chwili obecnej zorganizowanych i usytuowanych w systemie. Obecnie są to placówki opiekuńczo-wychowawcze typu rodzinnego. W nowych rozwiązaniach proponuje się, aby te domy dziecka stanowiły rodzinną, a nie jak obecnie, instytucjonalną formę pieczy zastępczej.

Zmiany w