Przemówienie dyrektora szkoły na uroczystość nadania szkole imienia

Szanowni Goście, Nauczyciele, Rodzice! Drodzy Uczniowie!

Witam was wszystkich serdecznie w tym wyjątkowym i jakże uroczystym dla naszej szkoły dniu – dniu nadania jej imienia Stanisława Wyspiańskiego.

Szanowni Państwo – chwile takie jak ta, to momenty wyjątkowe, momenty, w których jakby naturalnym odruchem jest spojrzenie wstecz, refleksja nad wcześniejszymi losami tego miejsca, nad drogą, która doprowadziła do punktu, w którym się znajdujemy. Historia szkoły……………………. jest dość długa. Jej początki sięgają……………………………….. (tu krótki rys historyczny).

Przez te wszystkie lata nasza szkoła niestety nie miała swojego patrona. Teraz postanowiliśmy nadać jej imię Stanisława Wyspiańskiego. To niepowtarzalna okazja, by przypomnieć kilka znanych i mniej znanych faktów na temat tej niezwykłej postaci.
Wyspiański urodził się w 1869 roku w Krakowie. Początkowo państwo Wyspiańscy mieszkali przy ulicy Krupniczej, potem przeprowadzili się na Kanoniczną. Matka Wyspiańskiego – Maria z Rogowskich – była kobietą pełną wdzięku i urody, rozumną, dowcipną, uczuciową i pełną fantazji. Niestety zmarła, gdy mały Staś miał 7 lat.

Chłopca przez jakiś czas wychowywał ojciec. Franciszek Wyspiański był artystą-rzeźbiarzem, miał pracownię u stóp Wawelu. Dysponował doskonałym fachowym wykształceniem, brakowało mu jednak artystycznej indywidualności, która pozwoliłaby mu nadać swym dziełom znamię oryginalności. Niestety nie potrafił też okazać chłopcu troski i zainteresowania, których tedy tak bardzo potrzebował i oczekiwał.