STAN PRAWNY: LIPIEC 2011

Plac zabaw – budowa, konstrukcja i kontrola

Opracował: Rafał Lewandowski, pracownik Zespołu Prawnego Wydziału Urbanistyki i Architektury Urzędu Miasta Poznania

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 243 poz. 1623 ze zm.),
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2002 r. Nr 75 poz. 690 ze zm.).

Budowa

Realizacja inwestycji w postaci placu zabaw nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę. Zgodnie bowiem z art. 29 ust. 1 pkt 22 Ustawy Prawo budowlane budowa obiektu małej architektury nie wymaga uzyskania takiego pozwolenia. Pojęcie obiektu małej architektury zostało wyjaśnione w definicjach zawartych w art. 3 przytoczonego aktu prawnego – należy przez niego rozumieć niewielkie obiekty budowlane, a w szczególności:

• kultu religijnego, np. kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
• posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
• użytkowe, służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak np. piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

Ustawodawca posłużył się tu przykładowym wyliczeniem rodzajów obiektów budowlanych, które możemy zaliczyć do kategorii obiektów małej architektury, przyjmując jako podstawowe kryterium wyróżnienia niewielkie gabaryty danego obiektu. Oznacza to, że za tego rodzaju obiekty uznaje się jedynie takie, które posiadają analogiczne właściwości z tymi obiektami, które ustawodawca przykładowo wskazuje.

W świetle przepisu art. 30 ust. 1 pkt 4 Ustawy Prawo budowlane zgłoszenia właściwemu organowi architektoniczno-budowlanemu wymaga budowa obiektów małej architektury tylko w miejscach publicznych. Prawo budowlane nie zawiera ustawowej definicji „miejsca publicznego”, zatem ocena prawna, czy określony teren jest miejscem publicznym, musi uwzględniać cel realizowanej inwestycji oraz powszechną dostępność tego terenu. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, iż miejscem publicznym jest takie miejsce, z którego korzysta nieokreślona dokładnie liczba osób, niemożliwych do indywidualnej identyfikacji.

Cechą wyróżniającą miejsce publiczne jest więc jego powszechna dostępność dla nieograniczonej liczby osób. Jeśli zatem plac zabaw realizowany będzie na prywatnym, ogrodzonym terenie, do którego dostęp będzie ograniczony tylko do określonej grupy dzieci, to taka inwestycja nie będzie wymagała nawet zgłoszenia właściwemu organowi architektoniczno-budowlanemu, ponieważ nie wystąpi przesłanka miejsca publicznego realizacji inwestycji.

Zaznaczyć jednak należy, że możemy mieć do czynienia z sytuacją, gdy wprawdzie budowa placu zabaw nie będzie w żaden sposób podlegała obowiązkowi uzyskania pozwolenia bądź dokonania zgłoszenia, jednak będziemy musieli dokonać zgłoszenia budowy ogrodzenia tegoż placu. Zgodnie bowiem z art. 30 ust. 1 pkt 3 Ustawy Prawo budowlane budowa ogrodzeń od strony dróg, ulic, placów, torów kolejowych i innych miejsc publicznych oraz ogrodzeń o wysokości powyżej 2,20 m wymaga zgłoszenia właściwemu organowi. W związku z powyższym jedynie wznoszenie ogrodzeń do wysokości 2,20 m od strony gruntów prywatnych nie wymaga uprzedniego zgłoszenia.

Zgłoszenia należy dokonać przed terminem zamierzonego rozpoczęcia robót budowlanych. Do wykonywania robót budowlanych można przystąpić, jeżeli w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia właściwy organ nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji.

W zgłoszeniu należy określić rodzaj, zakres i sposób wykonywania robót budowlanych oraz termin ich rozpoczęcia. Do zgłoszenia należy dołączyć oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz, w zależności od potrzeb, odpowiednie szkice lub rysunki, a także pozwolenia, uzgodnienia i opinie wymagane odrębnymi przepisami. W zgłoszeniu budowy obiektów małej architektury w miejscach publicznych należy ponadto przedstawić projekt zagospodarowania działki lub terenu, wykonany przez projektanta posiadającego wymagane uprawnienia budowlane.

Należy jednak podkreślić, że obiekty małej architektury, mimo iż nie wymagają uzyskania pozwolenia na budowę, stanowią jedną z kategorii obiektów budowlanych. Mają więc do nich zastosowanie ogólne zasady wznoszenia obiektów budowlanych, zawarte w Ustawie Prawo budowlane. Zaliczamy do nich:

Art. 5.1. Obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagę przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając:

1)